De tekeningen van Kim Habers (Ommen, 1979) zijn opvallend ruimtelijk. Zij lijken in eerste instantie op getekende kluwens die meestal naar het midden toe in detaillering toenemen. Het liefst zou zij er zelfs met een loep op doorwerken tot in de oneindigheid. Door de toepassing van uitsnijdingen verheffen de lijnen zich soms van het papier. Bij nadere beschouwing vormen zich letters, woorden en netwerken op allerlei schaal.
Het gevoelsleven werkt als een belangrijke motor voor de werken die Kim Habers maakt. Er is een vooropgezet plan maar dit wordt intuïtief uitgewerkt. Eerst ontstaat een vrij open tekening met dunne lijnen, al droedelend. Vervolgens kijkt zij welke vormen naar voren komen en die accentueert zij met wat dikkere lijnen. De vormen die dan ontstaan worden met een fijnmaziger netwerk ingevuld. Zo volgen nog een paar ronden tot zich het moment aandient waarbij de tekening door toevoegingen en insnijdingen van papier het platte vlak gaat verlaten en een ruimtelijk object wordt. Soms gebeurt dat nog met een tekening nadat deze al tentoon werd gesteld. Het is nooit af.
Kim Habers gebruikt voor haar tekeningen altijd stevig en zo wit mogelijk papier, zwarte fineliners van verschillende diktes en een vlijmscherp mes om het papier verder mee te bewerken. Sinds vorig jaar is daar het zeer prijzige keramische papier bij gekomen dat uitgesneden, geplooid en gebakken kan worden tot porselein. Een moeizaam proces maar uiterst effectief voor het doel dat zij nastreeft want zo zegt ze ‘de wereld staat in brand’. Daarvan werd zij zich extra bewust nadat zij in Berlijn tijdens een ‘Artist in Residence’ bevriend raakte met een Braziliaanse vrouw die vertelde over de staat van de regenwouden en de misstanden in haar land.
Met financiële steun van het Mondriaanfonds maakte Kim Habers een uiterst broze installatie van het keramische papier waar licht in flakkert en dat door vuur lijkt te worden verteerd. Dat deed zij in opdracht van het Keramiekmuseum De Princessehof en het zal te zien zijn t/m 5 september 2021. De installatie staat symbool voor de staat van het aardse ecosysteem en de verdwijning en verbranding van zoveel grote stukken regenwoud.
Bij Galerie Getekend laat zij onder andere een wand-vullende tekening zien die helemaal is opgebouwd uit de letters van het woord ELE wat ‘hem’ betekent in het Portugees. Daarmee doelt zij op president Bolsonaro die een verwoestend beleid voert ten aanzien van het Amazoneregenwoud en daarnaast ook de mensenrechten met voeten treedt. Zowel installatie als tekeningen zijn een aanklacht jegens zijn corrupte politieke spel dat inmiddels een impact heeft op de hele wereld.
De eerste gedachte die ik had toen ik het werk van Kim Habers bekeek is dat er een verwantschap is met het werk van de achttiende-eeuwse Italiaanse architect en graficus Piranesi. Hij maakte een omvangrijke reeks prenten van imaginaire Carceri, kerkerachtige ruimtes, gesitueerd in ruïnes uit de klassieke oudheid met eindeloze trappen en bruggenstelsels die nergens toe leiden. Benauwend, intrigerend, droomachtig en visionair. Het lijken voorbodes te zijn op een wereld die komen gaat, waarbij techniek de mens overheerst en de menselijke maat het onderspit delft.
Tekst: Marije Bouman
