Kijken.. Kijken.. Blijf kijken!
Gefascineerd sta ik naar een boom te kijken. Ik kruip langs de stam en volg de dikke taken die overgaan in steeds kleinere. Het krult, het beweegt, het leeft in deze boom! Terwijl mijn gedachten spontaan verdwalen naar enigszins vergelijkbare en heerlijke krullerige bomen van Koekkoek en zijn leerling Anna van Sandick wordt ik wakker geschud door een vogel. Ik schrik een beetje, ondanks het besef dat ik dit van jongs af aan al doe: overal iets figuratiefs in zien…
Ik open mijn ogen en met een heldere blik kijk ik opnieuw naar het werk. Er is inderdaad een vogel! En nog één! En nog één! Ineens zie ik overal vogels. Ik kan alleen maar gefascineerd blijven kijken naar de fladderende film die zich voor mijn ogen ontvouwt. Niet alleen de boom leeft, de hele tekening begint te leven.
Een blik op de expositielijst vertelt mij dat maakster Gam Bodenhausen (1973) deze tekening de naam ‘Wintertree, when birds fly in different directions’ (2021) heeft meegegeven. Het was dus niet mijn verbeelding. De vogels horen hier thuis, tenminste voor nu. Vastgehouden in het moment voordat ze in verschillende richtingen zullen wegvliegen.
Gam kan enthousiast vertellen over haar artist-in-residence in Van Gogh Air in Zundert, de periode waarin ‘Wintertree’ ontstaat. Tijdens deze maand tekent ze veel én leest de brieven van Van Gogh. Ze heeft zich in zijn leven gestort en bestudeert de structuren die Vincent in zijn werk gebruikt door ze na te tekenen. De tekening is een combinatie tussen het ‘nu’ waarin ze iedere ochtend wakker wordt met een blik op de oude perenboom in de achtertuin en het ‘verleden’ waarin van Gogh dode mussen heeft geschetst. Gam brengt deze mussen tot leven in de tussenruimtes van de perenboom. Het is typisch voor haar werk: je ziet niet meteen wat je ziet.
In deze wisselwerking tussen bestaande structuren en vloeiende gedachten en emoties ontstaan letterlijk en figuurlijk gelaagde tekeningen. Kijk, en ontdek, je mee?
Janita Baron
