Bij Femke Gerestein (1982) is het tekenen een rituele aangelegenheid. Het complete lichaam wordt als teken- en/of studiemateriaal ingezet. Het lijkt een middel te zijn om tot een mystieke ervaring te komen, lijfelijk en intuïtief. Tegelijk is er een sterk analytische kant in haar die het gevoel, het lichaam en haar omgeving observeert en in beeld tracht om te zetten. Wanneer zij in uitvoerige details treedt, waarvoor je wel haast een meditatieve staat moet bereiken, komt automatisch ook de rust en concentratie in haar werk. Losse grootse gebaren wisselt zij af met minutieus fijn getekende voorstellingen. Daarbij gebruikt zij altijd grafietpotlood of –poeder.
Haar werkvlak is met regelmaat uitzonderlijk groot. Gerestein houdt van kunstenaarsresidenties waar zij in lange afzondering kan werken. Zij zijn bij uitstek geschikt om tot een verdieping en hoge concentratie van het werk te komen. Tijdens haar residentie in het Pompgemaal nabij Den Helder in 2018 registreerde zij haar eigen valbewegingen door middel van de zelfontspanner van haar fototoestel. Zij maakte deze actiefoto’s in de ruimte van het gemaal en in het gras daarbuiten. Er kwamen tekeningen uit voort waarbij haar lichaam in actie essentieel is, geheel met grafietpoeder overdekt en met een beschermingsmasker op tegen het stuivende grafiet dat giftig is.
Door verschillende bewegingen van vallen, rollen en opstaan laat haar lichaam afdrukken achter op grote vellen papier. Van de foto’s van de vallende bewegingen maakte ze sjablonen om deze vervolgens met grafietpoeder te bewerken. Ze verschuift het sjabloon meerdere malen waardoor spiergroepen in het lichaam en beweging gesuggereerd worden. Het beschermingsmasker blijft in het uiteindelijke beeld meedoen, zij wil nooit herkenbaar in beeld komen.
Opvallend is dat de springbeweging de meest losse tekeningen oplevert; het moment van nog gewichtloos zijn. Speciaal voor de expositie bij Galerie Getekend maakte zij deze donkere manshoge tekeningen waarbij de achtergrond met grafietpoeder er losjes in is gewreven. De figuur is in een kort moment zonder gewicht maar lijkt zich ook onder de grond te bevinden wat sterk met elkaar in tegenspraak is. Daar is zij een meester in.
Er is iets existentialistisch in alle werken die bij Galerie Getekend en op de website van Femke Gerestein te zien zijn. De springende, vallende of liggende figuur strijdt om in harmonie te komen met zichzelf en de omgeving. De titel van de tentoonstelling ‘Up, down en below’ is daarin veelzeggend.
Tekst: Marije Bouman
