De afgelopen jaren verwerkte Sabine Liedtke (Drachten, 1971) – dochter van een Friese moeder en Duitse vader – vooral haar familiegeschiedenis in haar kunst. Haar moeder leed aan Alzheimer, het langdurige ziekteproces vond een weg in haar tekeningen. In 2013 kreeg ze een fotoboekje van haar vader, waaruit bleek dat haar Duitse (over)grootouders nazistische sympathieën koesterden. Ze deed uitgebreid onderzoek en probeerde grip te krijgen op dit verleden.

Onschuldig

Waar in die serie in het begin familiefoto’s en voorwerpen de aandacht opeisten, lijken de onderwerpen van het huidige werk heel onschuldig. Vogelnestjes, zwermen en een enkele dode vogel… Het zijn voornamelijk stillevens van de klassieke soort. Maar tegelijk is duidelijk dat hier nog iets anders speelt. Door de toevoeging van geschilderde stippen, gaatjes of een versluierende laag krijgen de tekeningen lading. Zijn dit sporen van een schot hagel of een bombardement? Staan ze symbool voor dingen die vergeten zijn of verborgen moeten blijven? En welke band hebben ze nog met de historie?

Liedtke maakt gebruik van een combinatie van technieken. Ze prepareert haar papier met een dunne laag verf. Haar potloodtekeningen zijn uiterst gedetailleerd en opgebouwd uit minutieuze lijntjes en stippen. Ze isoleert haar onderwerp, zingt het los van de omgeving en geeft het de ruimte. Waar zij tijdens het tekenen haar gedachten de vrije loop kan laten gaan, wordt de kijker meegezogen naar het centrum van het papier. Was dit een veilig nest? Hoe is het de bewoners vergaan? Wat gaat er schuil in de donkere holte?

Omzwervingen

Hoewel in stijl en aanpak heel verschillend, neemt ook Marije Bouman (Amsterdam, 1971) de beschouwer mee. Haar serie Bosgrond ontstond tijdens omzwervingen door natuurgebieden rond Heerenveen, vooral in de winter en het vroege voorjaar. ,,Dan is er veel wind en is alles heel ijl. De lucht en het licht.’’ Bouman kan dan scherper kijken, schrijft ze.

Ze zoekt plekken waar het licht en de vormen associaties oproepen. Waar ,,de mens zich met de wereld om zich heen verbindt, zonder eigenbelang en zonder praktisch nut’’. Al zoekend zet ze lijnen op rijstpapier. In houtskool, Oost-Indische inkt en aquarel. De witte ondergrond van het papier dient als lichtbron, die ze uitspaart waar de zon patronen op de grond werpt of waar het water spiegelt. Haar tekeningen plakt ze later op een steviger papieren ondergrond.

Op het eerste gezicht is Boumans werk abstract, maar bij nader inzien nemen enkele herkenbare vormen een plaats in. De stam van een boom, takken, wortels en een enkele zwaan. Al doen ze landschappelijk aan, haar tekeningen zijn vooral het resultaat van onderzoek naar ruimte. Het is alsof ze al schetsend haar focus verlegt en met elke tint of materiaal een andere diepte weergeeft. En hoewel bescheiden in omvang, weten zelfs de werken op ansichtkaartformaat een gevoel van ruimtelijkheid op te roepen. Je weet dat ze hier slechts een deel van een grotere werkelijkheid afbeeldt.

Gesprek

Galerie Getekend is op afspraak geopend voor maximaal twee personen tegelijk. Zondag 7 maart is Sabine Liedtke (14-16 u) aanwezig, zondag 14 maart (14-16 u) ontvangt Marije Bouman bezoekers. Zondag 28 maart (15 u) leidt Patty Wageman (directeur Stichting Oude Groninger Kerken) een gesprek met beide kunstenaars, dat online of live te volgen is, afhankelijk van wat dan mag.

www.galeriegetekend.nl