Toen Marlies Appel voor het eerst bewust de plooien van het kleed van een madonna van Jan van Eyck natekende moest zij aan de Jungfrau denken, een 4158 m. hoge berg in Zwitserland met eeuwige sneeuw. Zij had deze als kind gezien met haar ouders en zus samen en het maakte diepe indruk op haar. Zij herinnert zich dat haar zus de sneeuw in een zakje schepte in de hoop dat de sneeuw doordat hij eeuwig was bewaard kon blijven. De berg was groot, lieflijk, majestueus en hemels, zoals een madonna is.
Marlies Appel reisde zo’n vijf jaar geleden opnieuw af naar de Jungfrau en liet de berg in een maquette namaken, ‘want dat kan in Duitsland’, zodat zij deze vanuit alle gezichtspunten kon bekijken, fotograferen en natekenen. Zo krijg je nieuwe invalshoeken die bij het beschouwen van de daadwerkelijke berg niet mogelijk zijn. Er ontstond in de daarop volgende jaren voor het eerst een reeks tekeningen vanuit een concrete bestaande vorm. Meestal werkt zij namelijk vanuit de herinnering en fantasie. Zij tastte als het ware de lijnen van de Jungfrau af en reduceerde ze tot soms slechts stippen overbleven. Kleur gebruikte zij ook weer meer dan bij haar vroegere vrouwfiguren doordat de plooien van een berg minder snel illustratief worden dan de plooien van een kledingstuk. De verstilling die haar voorgaande tekeningen kenmerken wist zij te behouden.
De tekeningen zijn gemaakt op drafting film waarmee Marlies Appel graag werkt. De gelaagdheid en ruimtelijkheid ontstaat door de transparantie van de drager en doordat er zowel op de voor- en achterzijde getekend en gegumd is met grafiet en kleurpotlood. Het gebruik van rasterpatronen geeft rust en ritme in het beeld en deed Marlies Appel denken aan weefsels van stoffen, wat past bij de plooien van de berg die zijn als de plooiingen van textiel. Ook met dit raster experimenteert zij op haar eigen subtiele wijze. Elke tekening is een avontuur, zij vindt het belangrijk dat er ook tekenkunstig weer iets in ontdekt wordt. Tijdens dit proces is zij steeds dichter tot de essentie en wat de Jungfrau voor haar betekent gekomen.
Tekst: Marije Bouman
